Στην δεκαετία του 1920, είχε παρατηρηθεί στον νομό μας μια έξαρση της μετανάστευσης κατοίκων του, κυρίως στην Αυστραλία, τον Καναδά και σε μικρότερη κλίμακα στην Αμερική. Μια πολυμελής παροικία από συμπατριώτες μας είχε δημιουργηθεί τότε στην Αυστραλία, μεταξύ των οποίων και αρκετοί κάτοικοι από την Σκοπιά, προάστιο της πόλεώς μας, οι οποίοι ζούσαν με την νοσταλγία του χωριού τους. Εκείνη την εποχή η Σκοπιά είχε πρόβλημα υδρεύσεως, πράγμα που γνώριζαν οι συγχωριανοί τους που ζούσαν στην ξενιτιά. Κάποια μέρα αποφάσισαν να βοηθήσουν το χωριό τους στο πρόβλημα αυτό. Έτσι, συγκέντρωσαν αρκετά χρήματα και τα έστειλαν στην γενέτειρά τους με την εντολή να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την ύδρευση. Οι προύχοντες της Σκοπιάς και οι φιλότιμοι κάτοικοί της εκμεταλλεύτηκαν την αξιόλογη αυτή προσφορά των ομογενών τους και υλοποίησαν την επιθυμία τους. Το έργο έγινε, στήθηκε η βρύση και το πολύτιμο νερό ήρθε και ανακούφισε τους κατοίκους. Τα εγκαίνια λειτουργίας της υδρεύσεως έγιναν το 1928, τα οποία απαθανατίσθηκαν από τον φωτογραφικό φακό της εποχής και την δημοσιευομένη φωτογραφία την διαφύλαξε ως κειμήλιο ο Λάζαρος Μπαμπάρης και αντίγραφό της έστειλε πρόσφατα από την Αυστραλία, στον Πέτρο Μπίμπη ο γιος του Λάζαρου Χρήστος Μπαμπάρης.
Όπως βλέπουμε στην φωτογραφία τα εγκαίνια είχαν κάποιο πανηγυρικό χαρακτήρα, με τις γυναίκες να φορούν τα γιορτινά παραδοσιακά ρούχα τους και τους άνδρες να φορούν γραβάτες και καπέλα και μέσο τους την βρύση, από την οποία ρέει άφθονο το λάλον ύδωρ και γεμίζει το παραδοσιακό μπακιρένιο γκιούμι. Ήταν μια στιγμή ιστορική για την Σκοπιά και τους κατοίκους της.
Η φωτογραφία είναι εύγλωττη και μιλάει για τον μεγάλο αριθμό κατοίκων που τότε είχε η Σκοπιά, πάνω από 1500 άτομα, όπως προκύπτει από την απογραφή του 1920, αλλά και από τον μεγάλο αριθμό παιδιών που φοιτούσαν τότε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού. Δυστυχώς, η εξωτερική και η εσωτερική μετανάστευση αποψίλωσε την Σκοπιά, η οποία στην απογραφή του 2001 αριθμούσε μόλις 573 κατοίκους. Στο βάθος διακρίνονται νεαροί με μαθητικά πηλίκια, που σημαίνει ότι ήσαν μαθητές του Γυμνασίου Φλωρίνης. Επίσης διακρίνονται και χωρικοί με ρεμπούπλικα και με τραγιάσκες.
